worlds end

Na een gezellige vakantie in Nederland, hoewel behoorlijk koud, ben ik inmiddels alweer bijna 2 weken thuis. Uiteraard heb ik in Nederland genoten van mijn kleinzoon, die ik deze keer heel veel heb gezien en was het ook fijn om mijn moeder, kinderen, familie en goede vrienden weer te zien. Gelukkig bezat mijn moeder nog een paar zeer oude snowboats, waar ik de hele periode op heb gelopen, want uiteraard heb ik geen kleding voor dit soort winters!
De meiden bij het leger des heils waren afgelopen vrijdag zo blij me weer te zien na 4 weken, ik werd aan alle kanten geknuffeld, het was hartverwarmend en dan realiseer je weer even hoe dankbaar ze zijn voor die paar uurtjes per week. Resultaat van al het geknuffel was wel dat ik ’s avonds mijn haren maar met luizenlotion heb behandeld, want een aantal meiden barsten van de luizen, er liep er al weer eentje met een kaalgeschoren hoofd.

Afgelopen paar dagen op vakantie geweest met Aruna. De eerste dag naar Nuwara Eliya, één van mijn favoriete plekken in Sri Lanka, zeker in deze tijd van het jaar. Van januari tot april is het weer er overdag zeer aangenaam, een graad of 25 en ’s nachts niet zo heel erg koud en het belangrijkste geen regen en mist. Geen regen is op het moment wel een probleem, want Nuwara Eliiya is voor waterbehoefte afhankelijk van water aangevoerd door de watervallen en die stonden op het moment bijna droog. Dit zal hier binnenkort ook wel weer gaan leiden tot stroomonderbreking, want ook de rivieren staan bijna droog. We vertrokken om ca 9 uur en waren incl thee- en lunchstop om half vier in het hotel. Denk niet dat we kilometers hebben gereden, de afstand is slechts 150 km, maar de wegen zijn hier niet zoals in Europa. Na aankomst heerlijk gewandeld tussen de theeplantages. We hadden het geluk dat de theepluksters juist naar het weegpunt kwamen met hun volle manden en dat leverde een paar leuke foto’s op. De theepluksters moeten per dag een minimaal gewicht plukken, voor alles wat ze meer plukken krijgen ze extra betaald. Theeplukken wordt ontzettend slecht betaald, maar ze krijgen wel een huisje van de theeplantage eigenaar.
De volgende ochtend naar Horton Plains, een schitterend natuurgebied. Het gebied bestaat uit 3 hoogtepunten, te weten: Mini WorldsEnd, Worlds End en Baker Falls. Een rondwandeling is 12 km. Echter het is soms erg moeilijk lopen, want de paden bestaan gedeeltelijk uit brokken lavasteen, en er moet af en toe ook een stukje geklommen worden.
Aruna had verwacht dat ik het in verband met mijn knie niet verder zo halen dan Worlds End, maar we hebben het helemaal uitgelopen en het was geweldig.
De natuur is zo ongelooflijk mooi en in Worlds End kun je heel ver over het land uitkijken, een geweldige ervaring. Helaas kwam ik er ’s avonds in het hotel achter dat ik ongelooflijk was verbrand. Ik woon hier nu 5 jaar en gebruik nooit meer zonnebrand, alleen op mijn gezicht, maar we hadden vergeten dat we gingen wandelen op 2000 meter hoogte in gedeeltelijk open veld.
Na Horton Plains lunch bij een vriend van Aruna. Nu stelt een lunch bij vrienden hier niets voor. Je komt aan, de tafel staat dan al gedekt met alle schalen erop afgedekt met kranten tegen de vliegen (warm eten wordt hier niet “warm” gegeten). Even een paar minuten praten met de heer des huizes, vrouw en kinderen blijven in de keuken en dan aanschuiven, echter de familie eet niet mee, een enkele keer alleen de heer des huizes. Na het eten een kopje thee en dat was het dan. Maar ze had wel heel lekker gekookt, uiteraard rice and curry!
Vandaar zijn we doorgereden naar Adams Peak, de één na hoogste berg (2400 meter) van Sri Lanka. De boeddhisten geloven dat op de top van de berg een afdruk van de voet van Boeddha staat. Deze berg kan beklommen worden, 4800 treden, om de afdruk te zien. Boven op de berg staat een tempel. Aruna heeft hem 1 keer beklommen, maar 4800 treden is wel een beetje te veel van het goede. Mensen vertrekken ’s nachts rond 2 uur en zijn dan ’s morgens om een uur of 9 weer terug, in de hoop bovenop de berg een mooie zonsopgang te zien, maar soms hangt de top helemaal in de mist. De wandelroute naar boven wordt ’s avonds verlicht. Gelukkig was het deze keer heel helder en konden wij vanaf ons balkon de tempel en de wandelroute heel goed zien en daar hebben we van genoten onder het genot van een drankje. Van januari tot de poya day van april is het hoogseizoen voor wat betreft het beklimmen. Langs het begin van de route staan allemaal kraampjes en er wordt de hele dag door luidsprekers dingen verteld over Adams Peak. Helaas dacht de eigenaar van het guesthouse dat wij ook naar boven gingen en hij kwam ons braaf wekken midden in de nacht. Het was een heel gezellig klein guesthouse, alleen enige problemen met het water. Aruna ging ’s avonds douchen en ik vroeg had je warm water (niet altijd in guesthouses), ja het was aangenaam lauw. IK ging douchen en dacht ik weet niet wat jij aangenam lauw vindt, voor mij is het bijna koud. Volgende ochtend ging ik als eerste douchen en het water was werkelijk ijskoud. Water wordt opgeslagen in watertanks, ;s nachts daalt de temperatuur tot ca 5 graden, dus water steenkoud. Aruna wil gaan douchen en er komt geen water meer uit de kraan, watertank voor bovenverdieping leeg, naar beneden naar de eigenaar en hij mocht gaan douchen in een andere kamer met heerlijk warm water!!!!! Naderhand bleek dat de eigenaar dacht dat Aruna onderhand wel wist, na vele verblijven in dit guesthouse, dat iedere kamer een boiler buiten heeft, die je een half uurtje voor douchen moet aanzetten.
De volgende ochtend hebben wij de eerste 4 km van de route gelopen om de sfeer te proeven.

Daarna terug naar Athurugirija.

We hebben het wel nog even met een andere reisleider over veiligheidsaspecten gehad, noch in Horton Plains noch in Adams Peak zijn langs de route eerste hulpposten, mobiele telefoons werken doorgaans niet.

Dit was het weer.