begrafenis

Donderdag naar mijn eerste echte begrafenis hier geweest, en om mee te beginnen gelijk een begrafenis in een klein dorp, hetgeen toch wel verschilt van een begrafenis hier in Colombo. Ik was al wel een paar keer naar een condoleance geweest.
Het was een neef van Aruna, was al een tijd ziek. Familiebanden zijn hier heel nauw, iedereen gaat naar zo’n begrafenis zelfs achterneven en nichten.
Aruna is aan het werk en zat aan de andere kant van het land, dus ik ben met Darshana en Aruna zijn zus gegaan.
Lichamen worden hier gebalsemd, krijgen speciale kleding en witte handschoenen aan en worden dan in een open kist (ze vouwen de kist uit en dan is het een soort bed) midden in de woonkamer gezet. Iedereen loopt er omheen en de kleinzoon spoot af en toe wat parfum op het lichaam. De tuin wordt overdekt en daar worden allemaal stoelen geplaatst, want vanaf het moment van overlijden tot begraven dienen er mensen aanwezig te zijn. Het is dan net een gezellige familie bijeenkomst, iedereen zit heerlijk te kletsen, er wordt koffie en thee geserveerd en in de keuken kun je eten halen. Over het algemeen draagt het bezoek witte kleding, de wat oudere vrouwen een witte sari, jongeren een lange broek of rok met een witte bloes en uiteraard de mannen ook witte overhemden. Ik had me tot de “jongeren” gerekend, want een sari zie ik echt niet zitten.
Een uur voor vertrek naar crematorium werd de kist gesloten en buiten op een kleed neergezet. De naaste familie gaat ook op een kleed zitten en dan beginnen de toespraken en ook de monniken houden een dienst. Maar lang niet iedereen luistert daarna, je gaat gewoon binnen of een stukje verderop zitten en dan kun je lekker verder kletsen. Was wel grappig er zaten 13 monniken van oud tot zeer jong. De jongste monniken hadden duidelijk nog nooit een buitenlandse gezien, want ze zaten me vol verwondering te bekijken. Darshana zei ze volgen je overal met hun ogen. Ook voor de mensen van het dorp was ik toch wel een beetje vreemd.
Vervolgens gaat het in een lange optocht van auto’s naar het crematorium. Het crematorium is een open hal, waar de kist neergezet wordt en weer geopend. Familie kan dan nog een laatste keer afscheid nemen, ze lopen dan rondjes rond de kist en de kleinzoon gooide bloemetjes op het lichaam. Toen gingen er twee deuren open en tot mijn schrik zag ik daar achter de deur van de oven. De naaste familie schuift zelf de kist in de oven, deuren gaan weer dicht en dan hoor je de oven opstarten! Darshana deed dat in plaats van zijn vader. Naderhand vroeg ik hem is het niet een hele rare ervaring als je iemand in zo’n oven schuift. Ach zei hij ik heb het nu al voor de zesde keer gedaan. Na enige tijd komt er dan ontzettend bruine, stinkende rook uit de schoorsteen. Terwijl het lichaam daar lag te branden, kwamen er mensen rond met koekjes en flesjes limonade en iedereen staat onder die rook weer gezellig te kletsen!!!!!!
Daarna gaat de naaste familie weer mee naar huis, waar weer een maaltijd klaar staat.
Kortom dit was een heel speciale ervaring