Geduld

Ik heb na vier en een half jaar Sri Lanka geduld leren krijgen met vele administratieve dingen. Als ik bijv een pakje verstuur ga ik daarmee geopend naar het postkantoor en laat ze de hele inhoud weer uit het pakje halen zonder mijn geduld te verliezen en plak het dan onder toezicht dicht.
Maar vandaag was het wel heel erg bar. Hier in Sri Lanka betaal je als resident voor alles dezelfde prijs als de locals. Met Marita heb ik de culturele driehoek bezocht en ook daarvoor geldt een verschillende prijs voor locals en toeristen. Echter je moet eerst de hoge prijs betalen LKR 5700,-- en krijgt dan een formulier waarmee je in Colombo bij het hoofdkantoor LKR 5600,-- terugkrijgt, nou ja.....
Aruna was reeds met formulier en mijn paspoort er naar toe geweest, maar nee ze moesten ook ons originele trouwcertificaat zien. Dus Aruna volgende dag erop nieuw naar toe met de juiste papieren, toen bleek dat kaartnr op formulier niet overeenstemde met het toegangsbiljet. Bleek dat Marita het kaartje had met juiste nummer. Uiteraard heeft ze dat snel aan ons opgestuurd en ben ik vanochtend wederom naar het kantoor geweest. Ik vertrok hier om 9 uur en was er om kwart voor elf (moest er tussen 10 en 11 zijn). Het kantoor ligt in de high security zone, dus eerst melden bij het leger. Soldaat kende het adres niet, dus moest het aan zijn baas vragen en toen mocht ik onder begeleiding naar het kantoor lopen. Ik meldde me bij de desbetreffende dame die heel vriendelijk zei "o u bent mevr. Abayasinghe", geef haar het juiste kaartje en ze gaat opnieuw alle formulieren bestuderen. Vervolgens vertrok ze naar een ander kantoor. Na ca 10 minuten kwam ze terug. ik dacht met mijn LKR 5600,--, maar nee hoor. Ze gingen het per cheque uitbetalen en het kon wel even duren voordat de cheque was uitgeschreven. Ik vroeg of het mogelijk was de cheque op naam van Aruna uit te schrijven, want ik heb hier geen bankrekening en voelde al enige nattigheid maar dat was helaas niet mogelijk. Na 20 minuten begon ik toch werkelijk mijn geduld te verliezen. Dame besloot maar eens even te gaan kijken waar de cheque bleef en jawel na ruim een half uur was het dan klaar. Stop hem in mijn tas zonder goed te kijken en ben gelukkig zo slim om buiten nog even te controleren en jawel hoor de cheque stond op naam van Anna Elisabeth Christina zonder achternaam. Kortom weer terug naar de dame, dame weer naar haar baas. Na een kwartier kwam ze terug met de juiste tennaamstelling. Ik heb in totaal dus ruim een uur zitten wachten op een cheque. Nu moet ik de cheque nog gaan incasseren en helaas heeft ons dorp geen vestiging van de desbetreffende bank, dus maandag maar weer met de bus.
Ik heb mezelf na deze ellende maar getracteerd op een lekkere lunch bij de Deli France en ook nog 2 boeken gekocht, kortom als de cheque is uitbetaald heb ik nog maar LKR 3000 over!